یکی از اهداف دولتها گسترش عدالت بودهاست که توزیع مناسب درآمدها در جامعه نیز یکی از مهمترین جنبههای آن است. توزیع درآمد در هر جامعهای از ساختار اقتصادی - اجتماعی آن جامعه، به ویژه شرایط بازار کار ناشی میشود. گسترش شهرنشینی در اثر انتقال جمعیت و نیروی کار کشور از مناطق روستایی به مناطق شهری و از طریق تاثیری که بر بازار کار میگذارد، میتواند توزیع درآمد را متاثر نماید. مطالعه حاضر به بررسی اثر شهرنشینی بر توزیع درآمد 25 استان ایران در دوره زمانی 1390-1380 با استفاده از روش اقتصادسنجی فضایی پرداختهاست. نتایج تحقیق نشان میدهد که افزایش نسبت شهرنشینی و شاخص توسعه انسانی منجر به عادلانهتر شدن توزیع درآمد در استانهای ایران گردیده است. همچنین، با مقایسه نقشههای فضایی توزیع درآمد و نسبت شهرنشینی در سالهای ابتدا و انتهای دوره مورد مطالعه، این نتیجه حاصل میشود که تأثیر شهرنشینی بر توزیع درآمد استانهای کشور روند ثابتی نداشتهاست که این موضوع با نتایج تخمین فضایی همخوانی دارد.