تأثیر سرمایه اجتماعی و سرمایه انسانی بر آلودگی هوا در استان‌های ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری علوم اقتصادی دانشگاه تبریز

2 استاد اقتصاد دانشگاه تبریز

چکیده

هدف مقاله حاضر بررسی و تبیین اثرات سرمایه اجتماعی و سرمایه انسانی بر آلودگی هوا در استان‌‌‌‌های ایران طی دوره زمانی 1394-1379 می‌‌‌‌باشد. در این راستا با استفاده از منطق فازی سرمایه اجتماعی در هریک از استان‌‌‌‌های کشور برآورد گردید. سپس با توجه به پویا بودن مدل تحقیق، اثرات سرمایه اجتماعی و سرمایه انسانی در کنار متغیرهای کنترلی بر انتشار آلودگی هوا با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سرمایه اجتماعی و سرمایه انسانی تاثیر منفی و معنی‌‌‌‌داری بر انتشار آلودگی هوا در استان‌‌‌‌های ایران دارند. لذا دولت می‌‌‌‌تواند با برنامه‌‌‌‌ریزی در زمینه؛ افزایش تخصصص و بهبود کیفیت نیروی انسانی، همچنین ارتقا آگاهی، جلب اعتماد و افزایش مشارکت مردم، کاهش فساد، وارتقاء شاخص‌‌‌‌های اقتصادی، انتشار آلودگی هوا را کاهش دهد. سایر نتایج تحقیق نشان داد که رشد اقتصادی، صنعتی شدن، شدت انرژی، شهرنشینی، آلودگی دوره قبل تاثیر مثبت و معنی‌‌‌‌داری بر آلودگی هوای استان‌‌‌‌های ایران دارند. اما متغیر مجذور درآمد سرانه تاثیر معنی‌‌‌‌داری بر آلودگی هوا ندارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Effect of Social Capital and Human Capital on Air Pollution in Iranian Provinces

نویسندگان [English]

  • Zana Mozaffari 1
  • Mohamad Ali Motafakker azad 2
1 PhD. Candidate in Economics, University of Tabriz
2 Professor of Economics, University of Tabriz
چکیده [English]

The main of this paper is to investigate the effects of social capital and human capital on air pollution in Iranian provinces during the period of 2000-2015. In this regard, using fuzzy logic of social capital was estimated in each province of the country. Then, considering the dynamism of the research model, the effects of social capital and human capital along with the control variables on air pollution emission were studied using GMM method. The results showed that social capital and human capital have a significant negative effect on air pollution in Iranian provinces. Therefore, the government can reduce the spread of air pollution by planning in the field; increasing expertise, improving the quality of manpower, raising awareness, reducing corruption, increasing people's participation, and reducing the gap between people and government. Other results of the study showed that economic growth, industrialization, energy intensity, urbanization, and past pollution contributed significantly to air pollution in Iran's provinces. However, squared per capita income variable have no significant effect on air pollution.

کلیدواژه‌ها [English]

  • : Social capital
  • Human capital
  • Air pollution
  • Iranian provinces
  • Fuzzy logic
  • GMM

مراجع

  1. آرمن، عزیز، و تقی زاده، سمیرا. (۱۳۹۲). بررسی تحولات شدت انرژی و عوامل موثر بر آن در صنایع فلزات اساسی. دومین همایش ملی انرژی‌‌های نو و پاک، همدان، شرکت هم اندیشان محیط زیست فردا.
  2. خداداد کاشی، فرهاد؛ اکابری تفتی، مهدی، موسوی جهرمی، یگانه، و خسروی نژاد، علی اکبر (1395). محاسبه هزینه اجتماعی انتشار دی‌اکسیدکربن به تفکیک استان‌های مختلف در ایران.پژوهش­های سیاست­گذاری و برنامه ریزی انرژی، 2(2)، 110-77.
  3. روزی طلب، اناهیتا، و حسین پور، عبدالکریم (1396). بررسی رابطه علی بین عوامل موثر بر آلودگی محیط زیست در ایران. سیاست­های راهبردی و کلان، 5(20)، 40-20.
  4. سعادت، رحمان (1385). تخمین سطح و توزیع سرمایه اجتماعی استان­ها. رفاه اجتماعی، 6(23)، 195-173.
  5. سعیدپور، بهزاد، لاهیجانیان، اکرم الملوک، و شریفی، امین (1396). نقش مدیریت دانش در توسعه پایدار محیط زیست (مطالعه موردی: سازمان حفاظت محیط زیست). پایداری، توسعه و محیط زیست، 4(4)، 83-77.
  6. سلاطین، پروانه، و غفاری صومعه، نیلوفر (1395). تأثیر سرمایه انسانی بر کیفیت محیط زیست. انسان و محیط‌زیست، 14(2)، 12-1.
  7. صادقی، سید کمال (1392). بررسی رابطه انتشار گاز دی اکسید کربن و آلودگی آب در ایران بانگرش اقتصاد محیط زیست. فضای جغرافیایی، 13(43)، 227-209.
  8. فرهمند، مهناز؛ شکوهی­فر، کاوه، و سیارخلج، حامد (1393). بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر رفتارهای زیست‌محیطی (موردمطالعه: شهروندان شهر یزد). مطالعات جامعه شناختی شهری (مطالعات شهری)، 4(10)، 141-109.
  9. فطرس، محمد حسن؛ نجارزاده، ابوالفضل، و پیروز محمدی، فهیمه (1391). بررسی رابطه میان آلودگی هوا، شدت انرژی و باز بودن اقتصاد ایران. مجله اقتصادی، 12(11)، 22-5.
  10. فلاحی، فیروز، و حکتی فرید، صمد (1392). بررسی عوامل مؤثر بر میزان انتشار گاز دی‌اکسید کربن در استان‌های کشور (رهیافت داده‌های تابلویی). پژوهشنامه اقتصاد انرژی ایران، 6(2)، 150-129.
  11. کازرونی، علیرضا؛ کیانی، پویان، و مظفری، زانا (1395). برآورد نرخ بهره در ایران با استفاده از منطق فازی. دانش مالی تحلیل اوراق بهادار، 9(30)، 93-77.
  12. کبیری، افشار، و کریم زاده، سارا (1396). تحلیل جامعه شناختی رابطه سرمایه اجتماعی و دغدغه زیست محیطی. جامعه شناسی کاربردی، 28(65)، 66-53.
  13. متفکرآزاد، محمد علی، کریمی تکانلو، زهرا، صادقی، سید کمال، رنج­پور، رضا، و روستا، زهره  (1395). بررسی اثر سرمایه اجتماعی بر بهره­وری نیروی کار در ایران. مطالعات اقتصادی کاربردی ایران، 5(17)، 129-109.
  14. محمدی، حسین، و سخی، فاطمه (1392). تأثیر تجارت، سرمایه­گذاری خارجی و توسعه انسانی بر شاخص عملکرد محیط‌زیست. سیاست‌های راهبردی و کلان، 1(3)، 75-55.
  15. نصراللهی، زهرا، و هادیان، اعظم (1397). اثر رشد جمعیت بر محیط زیست در ایران و سایر کشورهای منطقه منا. سیاست­های راهبردی و کلان، 6(21)، 60-40.
  16. واقفی، الهام، و حقیقتیان، منصور (1394). نقش سرمایه فرهنگی در رفتارهای اجتماعی زیست‌محیطی (مطالعه تجربی: شهر شیراز). مجلس و راهبرد، 22(84)، 393-371.

 

  1. Akpan, U., & E Abang, D. (2014). Environmental quality and economic growth: A panel analysis of the" U" in Kuznets.
  2. Arman, A., & Taghizadeh, S. (2013), Investigating changes in the intensity of energy and its factors in the basic metals industry, 2nd National Conference on New and Clean Energy, Hamedan, Farda Environmental Society (In Persian).
  3. Baltagi, B. (2008). Econometric analysis of panel data. John Wiley & Sons.
  4. Barro, R. J. (1998). Human capital and growth in cross-country regressions. Harvard University.
  5. Bond, S. R. (2002). Dynamic panel data models: a guide to micro data methods and practice. Portuguese economic journal, 1(2), 141-162.
  6. Burton, R. J. (2014). The influence of farmer demographic characteristics on environmental behaviour: A review. Journal of environmental management, 135, 19-26.
  7. Deng, H., & Huang, J. (2009, July). Environmental Pollution and Endogenous Growth: Models and Evidence from China. In Environmental Science and Information Application Technology, 2009. ESIAT 2009. International Conference on (Vol. 1, pp. 72-79). IEEE.
  8. Dinda, S. (2008). Social capital in the creation of human capital and economic growth: A productive consumption approach. The Journal of Socio-Economics, 37(5), 2020-2033.
  9. Falahi, F. & Hekmati Farid, S. (2013), Determinants of CO2 emissions in the Iranian provinces (panel data approach), Iranian Energy Economics, 2(6), 129-150 (In Persian).
  10. Farahmand, M., Shokouhifar, K., & Sayarkhalaj, H. (2014), Investigation of social Factors affecting environmental behaviors (case study: citizens of yazd city), Urban Studies, 4(10), 109-141 (In Persian).
  11. Fetros, M.H., Najarzadeh, A., & Pirooz Mohammadi, F. (2013), A study of the relationship between air pollution, energy intensity and economic openness in Iran, Journal of Economics, 12(11), 5-22 (In Persian).
  12. Fine, B. (2001). Social capital versus social theory. political economy and social science at the turn of the mileninum, edited by Johnatan Michie, Birkberck College, University of London, UK.
  13. Grafton, R. Q., & Knowles, S. (2004). Social capital and national environmental performance: a cross-sectional analysis. The Journal of Environment & Development, 13(4), 336-370.
  14. Greene, W. H. (2008). The econometric approach to efficiency analysis. The measurement of productive efficiency and productivity growth, 1(1), 92-250.
  15. Gren, I. M., Andersson Franko, M., & Holstein, F. (2014). Violation of environmental regulations as a disinvestment in social capital (No. 2014: 04).
  16. Grootaert, C. (1998). Social capital: the missing link? The World Bank, social development family, environmentally and socially sustainable development network, social capital initiative. Social Capital Initiative, Working Paper, 3.
  17. Grootaert, C., & Van Bastelar, T. (2002). Understanding and Measuring Social Capital: A Multidisciplinary Tool for Practitioners.
  18. Grossman, M. (2000). The human capital model. Handbook of health economics, 1, 347-408.
  19. Halkos, G. E., & Jones, N. (2012). Modeling the effect of social factors on improving biodiversity protection. Ecological Economics, 78, 90-99.
  20. Helliwell, J. F., & Putnam, R. D. (1995). Economic growth and social capital in Italy. Eastern economic journal, 21(3), 295-307.
  21. Holstein, F., & Gren, I. M. (2013). Violation of environmental regulations in Sweden: Economic motives, environmental attitudes, and social capital. Institutionen för ekonomi, Sveriges lantbruksuniversitet.
  22. Hsiao, C. (2003). Analysis of panel data, 2nd. Cambridge: Cambridge University Press. Kose, Ma, Es Prasad, & Me Terrones (2003), Financial integration and macroeconomic volatility, Imf Staff Papers, 50, 119-142.
  23. Ibrahim, M. H., & Law, S. H. (2014). Social capital and CO 2 emission—output relations: a panel analysis. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 29, 528-534.
  24. Illingworth, P. (2012). Ethics and social capital for global well-being. International Review of Economics, 59(4), 389-407.
  25. Inman, A., Winter, M., Wheeler, R., Vain, E., Lovett, A., Collins, A., ... & Cleasby, W. (2018). An exploration of individual, social and material factors influencing water pollution mitigation behaviours within the farming community. Land Use Policy, 70, 16-26.
  26. IPCC, Fifth Assessment Report – Climate Change (2013), www.ipcc.ch/report.
  27. Jefferson, M. (2006). Sustainable energy development: performance and prospects. Renewable energy, 31(5), 571-582.
  28. Jones, N., Evangelinos, K., Gaganis, P., & Polyzou, E. (2011). Citizens’ perceptions on water conservation policies and the role of social capital. Water Resources Management, 25(2), 509-522.
  29. Kabiri, A., & Karimzadeh, S. (2017), Sociological analysis of the relationship between social capital and environmental concerns, Journal of Applied Sociology, 28(65), 53-66 (In Persian).
  30. Kazerooni, A., Kiani, P., & Mozaffari, Z. (2016), Estimation of interest rates in Iran using fuzzy logic, financial knowledge analysis of securities, 2(30), 77-93 (In Persian).
  31. Keene, A., & Deller, S. C. (2015). Evidence of the environmental Kuznets’ curve among US counties and the impact of social capital. International Regional Science Review, 38(4), 358-387.
  32. Khodadad Kashi, F., Akbari Tafti, M., Mousavi Jahromi, Y. & Khosravinejad, A.A. (2016), Calculating the social costs of carbon dioxide emissions in different provinces of Iran, Energy Policy and Planning research, 2(2),77-110 (In Persian).
  33. Lan, J., & Munro, A. (2013). Environmental compliance and human capital: Evidence from Chinese industrial firms. Resource and Energy Economics, 35(4), 534-557.
  34. Lee, T. H., Jan, F. H., & Yang, C. C. (2013). Conceptualizing and measuring environmentally responsible behaviors from the perspective of community-based tourists. Tourism Management, 36, 454-468.
  35. Lehtonen, M. (2004). The environmental–social interface of sustainable development: capabilities, social capital, institutions. Ecological economics, 49(2), 199-214.
  36. Lehtonen, M. (2004). The environmental–social interface of sustainable development: capabilities, social capital, institutions. Ecological economics, 49(2), 199-214.
  37. Levien, M. (2015). Social capital as obstacle to development: brokering land, norms, and trust in rural India. World Development, 74, 77-92.
  38. Lin, S., Zhao, D., & Marinova, D. (2009). Analysis of the environmental impact of China based on STIRPAT model. Environmental Impact Assessment Review, 29(6), 341-347.
  39. Marbuah, G., & Gren, I. M. (2015). Carbon emissions and social capital in Sweden (No. 2015: 05).
  40. Matarrita-Cascante, D., Sene-Harper, A., & Stocks, G. (2015). International amenity migration: Examining environmental behaviors and influences of amenity migrants and local residents in a rural community. Journal of Rural Studies, 38, 1-11.
  41. Miller, E., & Buys, L. (2008). The impact of social capital on residential water-affecting behaviors in a drought-prone Australian community. Society and Natural Resources, 21(3), 244-257.
  42. Mohammadi, H., & Sakhi, F. (2013), The relationship between trade, investment and human development index on environmental quality, The macro and Strategic policies, 1(3), 55-75 (In Persian).
  43. Motafakerazad, M., Karimitakanloo, Z., Sadeghi, S.K., Ranjpour, R., & Rousta, Z. (2016), Study of Relationship between Social Capital and Labor Productivity in Iran, Applied Economic Studies in Iran, 5(17), 109-129 (In Persian).
  44. Nasrollahi, Z., & Haddian, A. (2018), The effect of population growth on environment in Iran and other countries in the MENA region, Strategic and Macroeconomic Policies, 6(21), 40-60 (In Persian).
  45. Paudel, K. P., & Schafer, M. J. (2009). The environmental Kuznets curve under a new framework: the role of social capital in water pollution. Environmental and Resource Economics, 42(2), 265-278.
  46. Portes, A. (2000). Social capital: Its origins and applications in modern sociology. LESSER, Eric L. Knowledge and Social Capital. Boston: Butterworth-Heinemann, 43-67.
  47. Rhead, R., Elliot, M., & Upham, P. (2015). Assessing the structure of UK environmental concern and its association with pro-environmental behaviour. Journal of Environmental Psychology, 43, 175-183.
  48. Roozitalab, A., & Hoseinpour, A. (2018), Exploring the causal relationship between effective factors environmental pollution in Iran during 1977 to 2015, The macro and Strategic policies, 5(20), 20-40 (In Persian).
  49. Rupasingha, A., Goetz, S. J., & Freshwater, D. (2000). Social capital and economic growth: a county-level analysis. Journal of Agricultural and Applied Economics, 32(03), 565-572.
  50. Saadat, R. (2006), The estimation of level and distribution of social capital in Iran's provinces, social welfare, 6(23), 173-195 (In Persian).
  51. Sadeghi, S.K. (2013), The investigation of relationship between CO2 emissions and water pollutant in Iran (environmental economics approach), Journal of Geographic Space, 13(43), 209-227 (In Persian).
  52. Saeedipour, B., Lahijanian, A., & Sharifi, A. (2018), The role of knowledge management in environmental sustainable development (Case study: department of the environment), Sustainability, Development and Environment, 4(4), 77-83 (In Persian).
  53. Salatin, B., & Ghaffari somea, N. (2016), Impact of human capital on environmental quality, Human and Environment, 14(2), 1-12 (In Persian).
  54. Sechi, G., Borri, D., De Lucia, C., & Celmins, V. (2018). Environmental learning in regions: a social capital based approach. The case of Latvia. Environmental Education Research, 24(3), 343-364.
  55. Vaghefi, E., & Haghighatian, M. (2016), The role of cultural capital effect in environmental social behaviors (case Study: shiraz city), Majles and Rahbord, 22(84), 371-393 (In Persian).
  56. Woodhouse, A. (2006). Social capital and economic development in regional Australia: A case study. Journal of rural studies, 22(1), 83-94.
  57. Woolcock, M., & Narayan, D. (2000). Social capital: Implications for development theory, research, and policy. The worldbank research observer, 15(2), 225-249.
  58. Wu, C. (2017). Human capital, life expectancy, and the environment. The Journal of International Trade & Economic Development, 1-22.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار